مصدر یا بن واژه، واژه‌ای است که تنها مفهوم اصلی فعل را می‌رساند، در حالی که فعل علاوه بر مفهوم، بر زمان، شخص و تعداد آن نیز دلالت می‌کند. در مصدر زمان و شخص و تعداد، معلوم نیست
| Infinitiv er den formen av et verb som ikke er bøyd, for eksempel å svømme. Infinitivsformen av verbet er den eneste formen som kan ha infinitivsmerket å foran |
علامت مصدر در زبان فارسی دن – تن و یدن می باشد. اگر از آخر مصدر حرف نون (ن) را حذف کنیم فعل ماضی سوم شخص مفرد باقی می ماند: رفتن، رفت – خوردن، خورد – خوابیدن، خوابید – زدن، زد
| Være, skrive, lese, huske | بودن ، نوشتن، خواندن، بیاد آوردن |
Infinitiv: å spise
Infinitiv sier ikke noe om når noe skjer. Vi kan si at infinitiv er «navnet» til
verbet. De fleste verbene slutter med -e i infinitiv: spise, danse og være. Verbene
står i infinitiv i ordbøker.
Vanligvis bruker vi å foran infinitiv.
Det er viktig å lese.
Han prøver å høre hva du sier.
Vi bruker ikke å sammen med modalverb (skal, vil, kan, må og bør):
Jeg skal lese boka.
Nå må vi gå hjem